Blog

is als aanbellen met een bivakmuts op

Één van mijn favoriete werkontwijkende activiteiten, naast nu.nl en twitter.com, is het uitzoeken van (trein)reizen naar (zuidelijk) bestemmingen. Al vanaf terugkomst uit Spanje kijk ik regelmatig of er nog een betaalbare verbinding is, en hoe het weer de komende week in San Sebastian er uit ziet, vooral ten opzichte van in Nederland. Mijn excuus hiervoor is dan telkens dat dat helemaal geen vluchtgedrag is ofzo, maar dat ik gewoon graag wil surfen, en daarvoor moet ik daar natuurlijk wel naartoe.
En dat is natuurlijk onzin, want ik woon een half uur van het strand (met de trein dan, zelfs met de fiets is het maar een uur), en daar kan je ook surfen. Misschien ietsje minder mooi strand, minder helderblauw water en mindere golven, maar het kan wel. Dus heb ik mezelf vandaag 'verplicht' om dat nou ook eens te doen. Super goed te doen; fietsen naar Sloterdijk, stukje trein en dan surfboard en wetsuit huren bij Surfana / Noosa strandtent. Golven wel ietsje onregelmatiger dan perfecte golfjes van afgelopen vakantie, maar wel weer uur in de zee gehangen en pogingen tot surfen gedaan.

Conclusie: dat gaan we vaker doen (mogelijk is het water dan wel weer kouder dan 20 graden van vandaag), al sluit ik niet uit dat ik alsnog binnenkort naar Spanje ga.. Voor de betere golven natuurlijk ;-)

Een paar jaar geleden was ik bij een avond in Tivoli Vredenburg in Utrecht voor een avond over veganisme. Veel interessant sprekers en gesprekken, maar wat me altijd is bijgebleven was een uitwisseling tussen met iemand uit het publiek. Het ging over het succes van de Vegetarische Slager en de overname door Unilever. Hierdoor kozen nu meer mensen vegetarische producten ipv vlees, maar dan niet vanwege het dierenleed maar vanwege de prijs. En zowel Esther Ouwehand als iemand uit het publiek vonden dit onvoldoende, behalve geen vlees eten moet dit ook om de juiste redenen gebeuren. 
Mijn mond viel open van verbazing; het einddoel lijkt me minder vlees, want minder bio industrie, en daardoor minder dierenleed en minder ecologische schade (lagere CO2+stikstof uitstoot, grondgebruik en meer voedsel). Of mensen dat om 'de goede reden' doen maakt mij echt helemaal niets uit.

Dan over afgelopen weekend: Gevoelsmatig vind ik het belachelijk, de keuze van de NS om ten koste van alles vol in te zetten op het treinvervoer voor de GP van Zandvoort. En dat betekent niet alleen 12 treinen per uur en extra perrons op zandvoort, maar ook spoorovergangen het hele weekend dicht  en minder treinen in de rest van het land. En dat niet alleen, want waar de NS hier enorm voortvarend de uitdaging van 10.000 treinreizigers per uur aangaat, gooit de NS op andere locaties en momenten de handen in de lucht en kiest om alternatieven aan te raden, een station over te slaan, of om vanwege de complexiteit van een storing uberhaupt geen treinen meer te laten rijden.
Maar goed, hoewel het dus jammer is dat het ten koste gaat van service, moet ik over mijn vooringenomenheid ten opzichte van vervuilend en macho evenement heenstappen en kijken naar het grotere plaatje. Want wat zou ik, 'in-the-grand-theme-of-things', willen dat er gaat gebeuren met OV en de wereld? Waarom ben ik 'voor' de trein? Omdat als meer mensen het OV gebruiken er minder CO2 uitstoot is, en dorpen en steden prettigere plekken worden om te verblijven. En wat moet daarvoor gebeuren? Je moet mensen die niet of weinig gebruik maken van de trein hier kennis mee laten maken en dan natuurlijk met een positieve ervaring. En het zou zo maar kunnen dat er binnen deze groep van F1-fans er vrij veel mensen zijn die eerder het OV nooit overwogen zou hebben, en dit nu in de toekomst mogelijk wel doen.

Dus bij deze, geen kritiek maar juist chapeau voor de NS; voortaan liever niet ten koste van andere mensen, maar ik hoop dat jullie plan werkt.
Nu die oplossingsgerichte mentaliteit ook op andere plekken en bij andere evenementen tonen, en dan komt het helemaal goed met de trein.

Ahhh, even dacht ik dat iemand het artikel had geschreven wat ik al een tijdje wil schrijven, maar telkens geen zin heb om uit te werken. Het gaat om de bewering die regelmatig in stukken online langskomt dat het sturen van een e-mail net zoveel CO2 uitstoot veroorzaakt als het produceren van een plastic tas (of iets in die trant) 

Maar helaas, dit stuk van Marieke Kuypers doet geen eigen berekening. Wel weerlegt het gelukkig de mythe op grond van bijgestelde berekeningen van Mike Berners-Lee, broer van en niet de minste: hoogleraar aan de Universiteit van Lancaster en gespecialiseerd in de CO2-voetafdruk. Wie ben ik dan om aan zijn berekening te twijfelen? En toch... het kriebelt, ook bij het meenemen van de hele keten is 1 e-mail (al dan niet met attachment) zo'n klein gedeelte van het verbruik van immens geoptimaliseerde computers kom ik met bierviltje-berekening-in-mijn-hoofd orde van grootte lager uit.. Okay, misschien is dit een teken om het op papier uit te werken

Wordt vervolgd

Via deze recentie in het Parool kwam ik op de nieuwe plaat van Tim Knol terecht, waarop hij zowaar enigszins experimenteert en afwijkt van zijn gebruikelijke americana.. and I like it!

Bij het koffietentje op de hoek van onze straat zit ik regelmatig; om te werken, of een krantje of een boek te lezen. Zo ook vandaag, een regenachtige zomerdag. Ongeveer de helft van de plekken is bezet. Bij de bar staat tafeltje met 2 karaffen met kraanwater, met daarnaast een glazen vaas met een paar prachtige rode rozen. Sommige mensen zijn druk aan het typen, andere bezig met een videogesprek.

Een oude man met een hoed en een te groot beige pak wandelt langzaam binnen en mompelt een begroeting aan de jonge barista achter de bar. Hij draagt een bos bloemen bij zich, waarvan hij er 1 aan de barista geeft en vervolgens schuifelt hij verder naar het toilet. 

De barista vertelt aan een nieuwsgierig kijkende vriendin dat de man komt hier elke paar dagen langskomt om zich op te kunnen frissen, en uit dank geeft hij altijd een rode roos.

Afgelopen dagen voelde ik me niet zo fit, zo'n beetje op de grens van niet lekker en echt ziek. Wat dan altijd een lastige afweging is (als je in training bent voor een loopje of een triatlon), is of je nou wel of niet moet hardlopen. Als je meermaaldaags halfkotsend richting het toilet rent is het niet zo moeilijk (namelijk: niet lopen), maar in deze schermerzone vind ik het maar een moeilijke keuze; is het nu juist een teken van discipline om door te bijten en een rustig rondje te doen, of moet ik verstandig zijn, en luisteren naar mijn lichaam?

Volgens de kenners kan je uitgaan van de 'boven-de-nek'-regel (https://www.run2day.nl/blog/hardlopen-tijdens-verkoudheid-of-na-griep), dus bij alleen boven de nek klachten kan je in principe gewoon lopen.

Ik ben er voor vandaag nog niet uit, sowieso eerst blogje schrijven (check), een rondje varen en pizza eten met MJ  en dan, heel misschien nog een klein rustig rondje als het wat afgekoeld is..

Na een plezierige fietstocht door het Limburgse landschap (met onderweg 5 vlaaien voor het vieren van 5 verkeringsjaren), gingen we terug met de fiets. Vanwege het mooie weer waren er meer mensen met dit idee, en bij de overstap naar trein nummer 3 waren er 5 fietsen voor 3 plekken. Acht dagen geleden stonden we nog in een Belgische trein met 8 gestapelde fietsen en fietseneigenaren, dus we zijn inmiddels wel wat gewend en in overleg met de andere fietsers plaatsten we direct de 5 op omgekeerde volgorde van uitstappen en netjes in elkaar gehaakt zodat het gangpad nog prima bruikbaar was. Alleen kwamen er op het volgende station nog 2 fietsers bij, en het station daarna nóg 2..  

En toen kwam de conducteur langs.. En die was niet blij met 9 fietsen waarvan 4 in het gangpad, en hij eiste dat er op het volgende station een aantal mensen (en dan vooral samen met hun fiets) uitgingen. Gelukkig moesten een aantal fietsers er hier sowieso uit dus loste het probleem zich vanzelf op. En onze fietsen waren bij de oorspronkelijke shuffle achteraan beland, waarmee technisch gezien onze fietsen bij de officieel getolereerde 3 fietsen hoorden. Maar of dat nou helemaal volgens de fietsetiquette zou zijn; dan zou namelijk de eigenaresse die als eerste in de trein zat en er al in Eindhoven uitgang er in Helmond uitgezet zijn omdat haar fiets toevallig al vooraan stond... 
Uiteindelijk is de oplossing toch vooral samen kijken naar wat haalbaar is, en een pragmatische conducteur die kijkt naar de veiligheid en niet stug naar het officiele maximale aantal van 3 vasthoudt (en ook geen fietshater is, zoals helaas vaak genoeg voorkomt: https://twitter.com/carolagrnvld/status/1693281929267744920)

Vandaag hebben 'we' 5 jaar verkering, en om dat te vieren zijn we vandaag gaan SUP-pen, oftewel StandUp Paddleboarding. Sowieso een hopeloze term om te vervoegen natuurlijk, maar wel erg leuk om eens te doen, te meer we een gracht voor ons huis hebben liggen, en ook nog eens 2 supboards tot onze beschikking hebben; MJ heeft er zelf namelijk 2, een goede, en een.. minder goede. 

Goed voor een uur plezier, met gelukkig relatief weinig bootjes (=golven=moeilijk) en prima weer. Rest de vraag; is het nog Stand Up Peddelen als je het op je knieën doet?

Er is geen ontsnappen aan. Je kan het misschien 1 of 2 dagen uitstellen, maar na iedere vakantie is het raak, en ook nu weer: de postvakantiedip. De afgelopen vakantie was misschien wel de meeste ontspannen tot nu toe, en misschien juist wel daardoor valt het niet mee om weer in een actief werkritme te komen en te wennen aan het 'gewone' leven met veel zitten, veel schermtijd en relatief weinig buiten en bewegen. En dan heb ik nog geluk met de vele vrije tijd (ook voor sporten) en het weinig aantal werkuren die ik dan ook nog eens buiten kan doorbrengen als ik dat wil (en het weer het toelaat).

Maar gelukkig, morgen is het alweer vrijdag, en al bijna weer weekend. Op naar de postweekenddip op maandag!